Me and my yogamat, of hoe werd ik overtuigd dat yoga iets voor je doet

Stel je voor. Je zit op je yogamat, je doet je ogen dicht, je ademt een keer in en dan een keer uit en dan…

Ik doe aan yoga. Wie niet zul je misschien denken. Of misschien heb je zoiets van: “Yoga wat een zweverig gedoe, het is niets voor mij”. Het is fijn als je aan yoga doet, als je yoga niets vind is het ook goed.

Maar stel dat je wel yogalessen volgt en als je op je yogamat bent vraag je je misschien soms af: ” Waarom doe ik dit, waarom ga ik naar yoga en niet naar zumba of pilates of iets anders?” Omdat je de les leuk vind misschien, omdat je vriend (-in) ook naar de yogales gaat en je gaat gewoon mee, omdat je het daar gewoon gezellig vind. Ik ging omdat ik het een leuke les vond, en dat vind ik nog steeds. Het enige nadeel voor mij is dat deze les ’s ochtends op mijn sportschool gegeven wordt en ten koste van mijn werktijd gaat. Dus ging ik er wel naartoe, maar niet regelmatig. Tot woensdagochtend vorige week.

Hop op je yogamat en let’s go

Ik heb het erg druk de laatste tijd. Privé en met mijn website die ik aan het bouwen ben. Er komt van alles bij kijken. En hoewel ik tegenwoordig bewust ben van het feit dat als je je goed voor jezelf zorgt, je dan ook beter presteert, als ik het druk heb dan let ik minder goed op mijzelf. Dan laat ik het sporten links liggen, zoiets van “ik heb nu even geen tijd voor” en je weet het wel, voldoende nachtrust nemen komt ook nog een keer, maar nu even niet en noem het allemaal maar op.

Op een gegeven moment kreeg ik het door dat mijn lichaam er ook last van heeft, van al die drukdoenerij van mij. En elke dag ging mijn lichaam een stukje harder laten weten dat ik iets te veel hooi op mijn vork had genomen. “Oh, mijn nek doet zeer, en mijn schouders”. De volgende dag kondigde dit vervelende gevoel zich ook in mijn arm aan.

“Ik moet gaan sporten en ik moet dat nu doen!” dacht ik vorige week toen ik het eindelijk door had dat het de verkeerde kant op ging. “Morgenochtend is de Hatha yoga les op mijn sportschool. Ja, maar in de ochtend moet ik werken. Nee, gewoon gaan!”

En na een korte discussie met mijzelf ging ik de volgende ochtend gewoon naar de sportschool, terug naar mijn yogamat. En dat zal ik ook gewoon blijven doen, vast en zeker.

Maar waarom dan? Weet je het zeker?

Het is weer een fijne les. Iedereen zit rustig op zijn yogamat, kaarsjes aan, een rustig muziekje klinkt zachtjes op de achtergrond. De les begint. De yoga juf doet de oefeningen die we moeten doen voor en legt uit waar elke oefening goed voor is. “Deze oefening is goed voor je lever” zegt ze tijdens een stretch. ” Deze oefening laat de energie in je lichaam stromen” en zo gaan we door. “Het is een fijne les. Alleen dat over de energie, de lever en de rest daar merk ik niet veel van. Dus het zal vel. Ik zal zeker na afloop spierpijn krijgen na al dat stretchen. Maar het is een fijne les.”

Na afloop en de “Namaste” gaat iedereen naar zijn  “To do” lijstje voor die dag. Een ik dus ook.

In de loop van de middag denk ik ineens: “Dat vervelende gevoel in mijn lijf voelt minder erg. En het voelt alsof de spanning in mijn nek en schouders ook wat afgenomen is.” Verder sta ik er niet bij stil. Totdat ik ’s avonds na weer een intensieve dag voel, dat ik nog energie over heb en de vervelende last in mijn lijf bijna weg is. “Hey, wat is dat nou? Ik voel me een stuk beter dan in de afgelopen weken. De vervelende last is bijna weg van mijn lichaam. Hoe komt dat? Ik heb niet anders gedaan dan de andere dagen, behalve de Hatha yoga les dan.”

Volgende week op woensdagochtend ben ik gewoon weer op de sportschool te vinden, op mijn yogamat. En dat houd ik vol, vast en zeker. Gewoon, omdat ik het leuk vind.